සෙංකඩගලපුර රජ කල තුන්වන නායක්කර් වංශික රජු වූ රාජාධි රාජසිංහ රජු දක්ෂ කවියකු මෙන්ම සිංහල භාෂාව හොදින් ප්‍රගුණ කල අයකු ලෙස ද සැලවේ රාජාධි රාජසිංහ රජුගේ ප්‍රසිද්ධ වුයේ මෙවැනි දේ වලට පමණක් සිම නොවීය හෙතෙම කොතනකදී හෝ හැඩකාර තරුණියක් දුටු විට ඇය තම අන්තඃපුරයට ගෙන්වා ගැනීමට කිසිවිටකත් පසුබට නොවූ අයකු ලෙසද සලකයි වෙස්වලාගෙන තම රාජධානියේගම් දනව්හි සැරිසැරීම මේ රජුගේ සිරිතක් විය එසේ යන ගමනකදී දෙයියන්නේ වෙල ප්‍රදේශයේදී කුඹුරක පැල් රකින තරුණියක් රජුගේ ඇස් ගැටුණි ඇයට නොපෙනෙන සේ සිටි රජු මෙම කවිය කීය
ලස්සන හිම වතේ පැලපිට සිටින ළදේ
දුක්දෙන වල්සතුන් පන්නා හරින ළදේ
රැක්මෙන වෙලේ ඉඳ වෙලබත් බුදින ළදේ
දුක්දෙනු හරිද ඔබෙ සියුමැලි ගතට ළදේ
කවට කමට රිසිවූ තරුණයකු තමාට කවට කම් කරන්නේ යයි තරුණිය සිතුවාය කවි කීමට හපනියකි වූ ඇය පිළිතුරක් දෙන්නට නොපසුබටවු ඇය මෙසේ පිළිතුරක් දුණි
ලස්සන හිමවතේ මා වී පැසීලා
දුක්දෙන අලි ඇතුන් පන්නා හරින්නේ
රැක්මෙන දෙවියනේ වෙලබත් බුදින්නේ
දුප්පත් කම නිසයි මා පැල් රකින්නේ
තරුණියගේ රූප ශ්‍රීය පිලිබඳ සිත ඇතිවූ රජු කවියෙන් එය වර්ණනා කළේය
වෙලක මහිම බල මා වී පැසීලා
පැලක මහිම බල බටකොළ හොයාලා
මලක මහිම බල අතු අග පිපීලා
ලියක මහිම බල ගෝමර ඉසීලා
ඊට පිළිතුරු කවියක් කි තරුණිය එයින් සැඟවී කවි කියන පුද්ගලයා රුපය පිළිබඳව දරන අදහස සියුම් ලෙස අවඥාවට භාජනය කළේය
වෙල හොඳ මොකද යල මහ පාළුවේ නම්
පැල හොඳ මොකද පොද වැස්සට තෙමේ නම්
මල හොඳ මොකද අතු අග පරව යා නම්
ලිය හොඳ මොකද පෙති ගෝමර මැකේ නම්
රජු ඊළඟ කවියෙන් තම අදහස ප්‍රකාශ කළේය
යල මහ පාලුවෙන්නට ඉඩ දෙන්න එපා
දුක්දෙන සතුන් පන්නා වෙහෙසෙන්න එපා
ලැම බඳ ඉසුණු ගෝමර වැනසෙන්න එපා
දුප්පත් කමින් මින් පසු දුක් වෙන්න එපා
මේ කවිය කියූ රජු තරුණිය වෙතට පැමිණියේය මේ නම් එසේ මෙසේ තරුණයකු නොවේ තරුණයා දුටු සැනින් නිගමනය කල තරුණිය මොහොතක් වෙලා බලා සිටීමෙන් ඇය වෙස්වලාගෙන සිටින්නේ කවරෙකුදැයි හදුනා ගත්තේ ඇසල සැණකෙළියේදී දැක ඇති පුරුද්ද හේතුවෙනි භයවුන තරුණිය පන දිව්වේය පලායන තරුණිය අමතා රජු මේ කවිය කිවේය
ඇනලා මරණ කුළු මීමෙකු නොවේ නම්
විකලා දමන සිහ රදෙකුත් නොවේ නම්
විදලා දමන වැදි රජෙකුත් නොවේ නම්
දුවලා වෙහෙස නොගනින් ලඳ බියේ නම්
රජු හැඳින භීතියට පත් වුනත් කවිය ඇසි නිහඬව යාමට සිත නොවූ තරුණිය මෙසේ කීය
රෑන පිට රෑන තුඩු රෑන දී යන්
ඇදලා ඇටෙව් දුන්නෙන් අගට ඊ යන්
බළලුන් දුටුවාම බිය නැද්ද මී යන්
දුටුවම බිය නැද්ද රාජසිංහ දෙයි යන්
රජු විසින් පසු කලෙක ඇයව තමාගේ අන්තඃපුරය වෙත කැඳවාගත්තේය එම තරුණිය පැල් රකිමින් සිටි වෙල්යායම සන්නසකින් තරුණියට තිළිණ කර දී ඇත
2 comments:
තරුණිය කී මුල් කවෙහි.. පළමු පදය..
ලස්සන හිම වතේ මා වී පැසෙන්නේ විය යුතු..
එමෙන්ම අවසන් කවෙහි අවසන් පදය..
දුටුවම බිය නැද්ද රාසිං දෙවීයන් .... ලෙසින් විය යුතු..
ස්තුතියි
Post a Comment